گربه

ویژگی های بارز و مختص گربه ها

پنجه های جمع شونده این حیوان را برای کشتن حیوانات کوچک مانند موش و مناسب می کند. بدن انعطاف پذیر قوی، رفلکس های سریع، دندان های تیز و دید در شب و حس بویایی او به خوبی توسعه یافته است. این یک گونه اجتماعی است، اما یک شکارچی منفرد و یک شکارچی کرپوسکولار. ارتباط گربه شامل میو، خرخر کردن، تریل کردن، خش خش، خرخر کردن و خرخر کردن و همچنین زبان بدن گربه است. صداهای این پستانداران کوچک را می توان در فرکانس های بسیار پایین یا خیلی زیاد با گوش انسان شنید. همچنین فرومون ها را ترشح و حس می کند.

جفت گیری و تولید مثل گربه ها

گربه‌های اهلی ماده معمولاً از بهار تا پاییز در مناطق معتدل و در طول سال در مناطق استوایی دو تا پنج توله به دنیا می‌آورند. گربه‌های اهلی در رویدادها به‌عنوان گربه‌های ثبت‌شده در یک سرگرمی به نام cat fancy نشان داده می‌شوند. کنترل جمعیت گربه ها با سمپاشی امکان پذیر است.

از سال 2017، گربه خانگی دومین حیوان خانگی محبوب در ایالات متحده است، با 95.6 میلیون گربه و تقریباً 42 میلیون خانواده حداقل یک گربه دارند. 26٪ از بزرگسالان در بریتانیا یک گربه دارند، با حدود 10.9 میلیون گربه خانگی تا سال 2020. تا سال 2021، 220 میلیون صاحب گربه و 480 میلیون گربه ولگرد در سراسر جهان وجود خواهد داشت.

ریشه شناسی و نامگذاری گربه

منشا کلمه انگلیسی Cat، گربه انگلیسی قدیمی، کلمه لاتین متأخر catus در نظر گرفته می شود که برای اولین بار در اوایل قرن ششم استفاده شد. کلمه لاتین متأخر ممکن است از یک زبان آفریقایی ناشناخته گرفته شده باشد. واژه نوبی kaddîska \”گربه وحشی\” و nobian kaddus منابع یا دانش احتمالی هستند. لغت نوبی ممکن است از عربی قَطّ قَتَ ~ قِطّ qiṭṭ وام گرفته شود.

طبقه بندی نام گربه ها

نام علمی Felis catus توسط Carl Linnaeus در سال 1758 برای گربه خانگی پیشنهاد شد. Felis catus domesticus در سال 1777 توسط Johann Christian Polycarp Erxleben پیشنهاد شد. فلیس دیمون که در سال 1904 توسط کنستانتین ساتونین پیشنهاد شد، یک گربه سیاه از قفقاز بود که بعدها به عنوان گربه خانگی شناخته شد.

در سال 2003، کمیسیون بین المللی نامگذاری جانورشناسی، گربه خانگی را به عنوان یک گونه جداگانه، یعنی Felis catus اعلام کرد. در سال 2007، یک زیرگونه، F. silvestris catus، از گربه وحشی اروپایی (F. silvestris) به دنبال نتایج یک مطالعه فیلوژنتیک پیشنهاد شد. در سال 2017، گروه ویژه طبقه بندی Cat- IUCN از توصیه ICZN در مورد گربه خانگی به عنوان یک گونه جداگانه، Felis catus پیروی کرد.

تکامل گربه ها

گربه اهلی متعلق به خانواده Felidae است که 10 تا 15 میلیون سال پیش اجداد مشترکی داشتند. تشعشعات تکاملی Felidae در آسیا در طول میوسن، 8.38 تا 14.45 میلیون سال پیش آغاز شد. تجزیه و تحلیل DNA میتوکندری از همه گونه های Felidae نشان دهنده تابش 6.46 تا 16.76 میلیون سال پیش است. جنس Felis از نظر ژنتیکی از سایر Felidae در 6-7 میلیون سال پیش جدا شد. نتایج تحقیقات فیلوژنتیک نشان می‌دهد که اعضای وحشی گونه‌ها از طریق گونه‌زایی سمپاتریک یا فراپاتریک تکامل یافته‌اند، در حالی که گربه‌های اهلی از طریق انتخاب مصنوعی تکامل یافته‌اند. گربه اهلی و نزدیکترین جد وحشی آن دیپلوئید هستند و هر دو دارای 38 کروموزوم  و تقریباً 20000 ژن هستند.

انواع نام های گربه

• گربه سانان
• فلیس
• گربه اهلی (F. catus)
• گربه وحشی اروپایی (F. silvestris)
• جنگل آفریقایی لیبیکا (F. lybica)
• گربه کوهی چینی (F. Bieti)
• گربه شنی (F. margarita)
• گربه های پا سیاه (F. nigripes)
• گربه جنگلی (F. Chows)
• سایر جنس های فلینا
• پانترینا

اهلی شدن گربه ها در مصر باستان

مدت‌ها اعتقاد بر این بود که اهلی کردن گربه‌ها در مصر باستان آغاز شد، جایی که این حیوانات دوست داشتنی از حدود 3100 سال قبل از میلاد مورد احترام بودند، با این حال، اولین اشاره شناخته‌شده به اهلی کردن این حیوان وحشی آفریقایی در نزدیکی مردی از دوران نوسنگی کشف شد. مقبره ای در چیلوروکامپوس، قبرس جنوبی، مربوط به حدود ۷۵۰۰ تا ۷۲۰۰ قبل از میلاد است. از آنجایی که هیچ مدرکی از پستانداران بومی در قبرس وجود ندارد، به احتمال زیاد ساکنان دوره نوسنگی این روستا گربه ها و سایر پستانداران خشکی را از سرزمین اصلی خاورمیانه به جزیره آورده اند. بنابراین، دانشمندان فرض می‌کنند که گربه‌های وحشی آفریقایی به دلیل جوندگان، به‌ویژه موش‌های خانگی (Mus musculus) جذب سکونتگاه‌های انسانی اولیه در هلال بارور شده‌اند و توسط کشاورزان نوسنگی اهلی شده‌اند. رابطه متقابل بین پرورش دهندگان اولیه و گربه های اهلی برای هزاران سال ادامه داشت. با گسترش روش های کشاورزی، گربه های اهلی و خانگی نیز گسترش یافتند.

اولین شواهد شناخته شده از گربه های خانگی در یونان مربوط به حدود 1200 سال قبل از میلاد است. بازرگانان یونانی، فنیقی، کارتاژی و اتروسکی گربه های اهلی را به جنوب اروپا معرفی کردند. در طول امپراتوری روم، آنها قبل از آغاز هزاره اول به کورس و ساردینیا معرفی شدند. در قرن پنجم قبل از میلاد، آنها به حیوانات رایج در اطراف سکونتگاه های Magna Graecia و Etruria تبدیل شدند. در اواخر امپراتوری روم غربی در قرن پنجم، یک نژاد مصری از گربه خانگی به بندری در دریای بالتیک در شمال آلمان رسید.

در طول اهلی شدن، گربه ها تنها تغییرات جزئی در آناتومی و رفتار خود داشته اند و هنوز هم می توانند در طبیعت زنده بمانند. رفتارها و ویژگی های طبیعی مختلف این حیوانات وحشی ممکن است قبلاً آنها را با اهلی کردن حیوانات خانگی سازگار کرده باشد. این ویژگی ها عبارتند از جثه کوچک، ماهیت اجتماعی، زبان بدن آشکار، بازیگوشی و هوش بالا. گربه‌های پلنگ اسیر نیز ممکن است رفتار محبت آمیز نسبت به انسان از خود نشان دهند، اما اهلی نشده‌اند. گربه های اهلی اغلب با گونه های وحشی جفت می شوند. هیبریداسیون بین گونه های بومی و سایر گونه های Felinae نیز امکان پذیر است و هیبریدهایی مانند Cat Kellas در اسکاتلند ایجاد می کند.

نژادهای گربه در اواسط قرن نوزدهم شروع به شکوفایی کردند. تجزیه و تحلیل ژنوم گربه خانگی نشان می دهد که ژنوم اجدادی گربه وحشی به طور قابل توجهی در فرآیند اهلی سازی تغییر کرده است زیرا جهش های خاصی برای توسعه نژادهای گربه انتخاب شده است. بیشتر نژادها بر اساس گربه‌های خانگی هستند که به‌طور تصادفی پرورش داده شده‌اند. تنوع ژنتیکی این نژاد در منطقه متفاوت است و در میان جمعیت های اصیل که بیش از 20 اختلال ژنتیکی مضر را نشان می دهند، کمترین میزان را دارد.